تبیین جامعه‌شناختی مدارای اجتماعی و ابعاد آن دربین اقوام ایرانی

برقراری ارتباط با انسان‌های دیگر از نیازهای ذاتی و فطری انسان‌هاست و ازآنجاکه تفاوت‌های عمیقی به‌لحاظ زبانی، قومی، نژادی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بین انسان‌ها وجود دارد، یگانه‌راه برقراری ارتباط سالم وجود مدارای اجتماعی بین آنهاست. هدف اساسی پژوهش حاضر مطالعه مدارای اجتماعی و ابعاد آن دربین اقوام گوناگون شهر اصفهان بوده است. بدین‌منظور، با انجام پیمایشی در این زمینه و مصاحبه با 398 نفر از شهروندان اصفهانی بالای 18 سال مشخص شد متغیر قومیت، جامعه‌پذیری قومی، قوم‌‌مداری و سرمایه فرهنگی مدارای اجتماعی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. قوم‌مداری و نیز جامعه‌پذیری قومی ارتباطی معنادار و منفی با مدارای اجتماعی دارند. میزان مدارای اجتماعی دربین اقوام ایرانی، به مقدار 76/2، کمی بالاتر از سطح میانگین (در دامنه 1 تا 5) است. میزان قوم‌مداری در بین اقوام تحت مطالعه بالاتر از سطح میانگین است و اقوام در مدارا و پذیرش یکدیگر تفاوت معناداری ندارند.